مقایسه کمی خردزیستگاه ها در جنگل های خزان کننده با سابقه مدیریتی متفاوت (مطالعه موردی : جنگل گلبند- نوشهر)

تحقیق حاضر به منظور بررسی خردزیستگاه ها در پارسل 317 (پارسل مدیریت­شده)­ و پارسل 318 (پارسل شاهد) سری جمند گلبند واقع در نوشهر مازندران انجام شد. روش آماربرداری منظم تصادفی با ابعاد شبکه 200×100 متری و قطعات نمونه 10 آری انتخاب شد. در هر قطعه نمونه نوع و تعداد هر یک از خردزیستگاه های تعریف شده ثبت گردید. همچنین گونه­ درخت میزبان هر خردزیستگاه تعیین شد و قطر برابرسینه آن اندازه گیری گردید. نتایج نشان ­داد که میانگین تعداد در هکتار درختانی که میزبان انواع خردزیستگاه قرارگرفته­اند در پارسل مدیریت­شده 1/28 اصله و در پارسل شاهد 7/26 اصله است و با انجام آزمون t مشخص شد که این اختلاف معنی دار نمی­باشد. میانگین تعداد انواع خردزیستگاه در هکتار در پارسل مدیریت­شده و پارسل شاهد بدین شرح بوده است: درخت دارای شکاف سطحی 6/0 و 3، خشکه دار سرپا 6/5 و 5/11، خشکه­دار افتاده 6/5 و 4/5، دارکوب زده 4/4 و 4/5، سرشکسته 5 و 8/0، قارچ­زده 6/0 و 5/1، ریشه­کن­شده 6/0 (فقط در پارسل مدیریت شده) و درخت حفره­دار و در حال پوسیدگی 10 و 8/3. نتایج آزمون من ویتنی نشان داد که تنها بین میانگین تعداد درخت حفره دار و در حال پوسیدگی بین دو پارسل تفاوت معنی­داری وجود دارد، اما در پارسل مدیریت­شده تعداد درختان میزبان خردزیستگاه ها در طبقات قطری 30 و 60 سانتی متر نسبت به پارسل شاهد بیشتر است و در طبقه قطری90 سانتی متر، پارسل شاهد دارای تعداد درختان میزبان بیشتری نسبت به پارسل مدیریت­شده است؛ اما تفاوت معنی­داری از لحاظ تعداد درختان میزبان در طبقات قطری مختلف در دو پارسل مشاهده نشده است. در پارسل مدیریت­شده گونه ممرز و در پارسل شاهد گونه راش میزبان خردزیستگاه های بیشتری بوده­اند. البته در هر دو پارسل گونه راش میزبان خردزیستگاه های متنوع تری قرارگرفته ­است.